گفتگوی گزارشگران با جابر کلیبی درباره کانون روزنامه نگاران و نویسندگان برای ازادی

[چپ و راست، دریافتی 8 فروردین 1388]
با سپاس از شما جابر کلیبی برای پاسخ ها
گزارشگران:
فعالیتهای شما در زمینه های مختلف سیاسی و اجتماعی برای جامعه تبعیدی هویداست. با این وجود لطفا خودتان را برای آن بخش از خوانندگان سایت که کمتر با فعالیتهای اخیر شما آشنائی دارند معرفی کنید.
از بنیانگذاران و فعالان کنفدراسیون جهانی دانشجویان ایرانی در سالهای 60 میلادی و سپس فعال سیاسی در سازمان های کمونیستی و اینک پژوهشگر علوم سیاسی و اقتصاد و همچنان فعال سیاسی در جنبش انترناسیونالیستی کمونیستی

گزارشگران:
اعلام موجودیت کانون روزنامه نگاران و نویسندگان برای آزادی با سوالاتی همراه شده است. بنظر ما این فضا ناگزیر بوده است. بدین علت که شما تمایل نشان دادید که پیش از به انتها رساندن مصوبات کانون با محیط خود دیالوگ کنید. قطعا موازین دمکراتیک را در نظر گرفته اید اما نکاتی همچنان در پرده ابهام مانده است.
جابر کلیبی:
بسیار طبیعی است که هنگامی که یک نهاد اجتماعی جدید با خصوصیات نوین اعلام موجودیت می کند سوال ها و ناروشنی هایی را دامن زند. ما از طرح سوال ها که نشانه علاقه مندی و هوشیاری سوال کنندگان است، استقبال می کنیم و آن را نشانه اهمیت کاری که در پیش گرفته ایم می دانیم. این روند دموکراتیک می تواند از یکسو، نقاط ضعف و ابهامهای موجود در کانون را مطرح سازد و از دیگر سو به کمک نظر و کوشش علاقه مندان به رفع آن ها پرداخت. چنین روندی، همانطور که می دانید و از مبتکران آن نیز هستید، بویژه برای ما ایرانیها از این زاویه نیز ارزشمند است که زمینه فهم بیشتر و عمیق تر دموکراسی اجتماعی و همکاری درجهت اهداف مشترک را فراهم می سازد. البته ممکن وحتا حتمی است که برخی از این فرصت "سوء استفاده" کنند و به طرح مسایلی بپردازند که به روند آغاز شده کمک نمی کند و بیشتر مخرب است تا سازنده! به بیان صریحتر چوب لای چرخ جریانی بگذارند که حداقل کوششی است برای جمع و جور کردن نیرووتوان پراکنده ی جنبش در جهت مبارزه با یکی از خصلت های اساسی رژیم جمهوری اسلامی! با این همه ارزش گفتگو در این زمینه بیش از این هاست و باید به روند اصلی، یعنی مبارزه علیه سانسور و شکستن سدهایی که جلوی کوشندگان راه آزادی از طرف رژیم اسلامی ایجاد شده اند، توجه نمود.
دقیقاً همین طور است! ما کوشیدیم با برقراری "دیالوگ با محیط خود" یک جریان اجتماعی را بنیان گذاریم و همه را فراخواندیم تا حول این پروژه در جلسه پالتالک عمومی به بحث بپردازند. شاید این اولین بار در جنبش ایرانیان خارج از کشور باشد که اعلام موجودیت یک جریان اجتماعی- سیاسی از طریق بحث و گفتگو با محیط اطراف خود تکوین می یابد. بباور من شرکت فعال کسانی که دعوت ما را برای شرکت در این جلسه پذیرفتند، نقدها و پیشنهادهای سازنده ای که داده شد، نشان داد که جو سیاسی موجود آمادگی لازم برای چنین طرحی را دارد. نکاتی که شما به عنوان "مانده" "در پرده ابهام" ذکر کرده اید شاید باین معنا باشد که ما نتوانستیم این "دیالوگ با محیط" را ادامه دهیم و آن را در ابعاد سیاسی و عملی توسعه دهیم. خورده کاری و پرداختن به مسایل ساختاری، از قبیل تنظیم اساسنامه و ...، می تواند علت عدم توفیق در برقراری رابطه ی وسیع و همه جانبه با محیط باشد. طولانی شدن روند ایجاد کانون طبیعی است، زیرا همواره حرکت هایی که با شرکت وسیع افراد آغاز می شود، نیاز به مدت زمان بیشتری دارد، زیرا بحث و تبادل نظر آزاد میان افراد مختلفی که در این روند شرکت دارند، بویژه هنگامی که هیچ چیز از پیش تهیه نشده است، وسیع تر و همه جانبه تر می باشد. امتیاز روندهای دموکراتیک و اجتماعی که همه شرکت کنندگان در آن فعال و در واقع خود گردان هستند، این است که برخلاف روندهای سنتی و هدایت شده از بالا، دوام، قوام، انعطاف و طراوت بیشتری دارند.
با اینهمه ما کوشش می کنیم در عین رفع این معضل، به اقدامات عملی در مبارزه علیه سانسور، ترور و خفقان و سیاست سرکوبگرانه رژیم اسلامی که روز بروز شدت و حدت بیشتری می یابد، نیز، بپردازیم. روزی نیست که خبر از دستگیری، شکنجه و زندان سنگین برای وبلاگ نویسان، خبرنگاران مستقل، دانشجویان، فعالان جنبش زنان، کارگران و ...، نرسد. مدتی است که قتل فعالان در زندان تحت عنوان "خود کشی" و ...، تبدیل به امری عادی شده است. مرگ امید رضا میرصیافی در زندان به هر علتی هم که باشد، یک قتل عمد است و جنایت هایی از این قبیل تا زمانی که جمهوری اسلامی قدرت را در دست دارد، ادامه خواهد یافت. در مقابل اینهمه جنایت و سرکوب آشکار ما نمی توانیم تنها نظاره گر باشیم و خود را به دادن اعلامیه و مقاله مشغول سازیم. در چنین شرایطی، سوال اساسی این است : چرا نمی توانیم با بسیج نیرو و بکار گیری همه امکاناتی که در خارج داریم، صدای مردم ستمدیده ایران را که هر لحظه زندگی آنها تحت نظامی بربر و ضد بشری شکنجه آشکار است، شرایطی فراهم سازیم تا افکار عمومی مترقی ومراجع مستقل بین المللی را علیه جمهوری اسلامی بسیج کنیم؟ آیا کسی پیدا می شود که کمترین احساس انسانی داشته باشد و مخالف چنین ترور و اختناق سیاهی در ایران نباشد؟
گزارشگران:
این مجموعه از چه طیف یا طیفهائی تشکیل شده است؟
جابر کلیبی:
این مجموعه توسط افرادی از طیف های مختلف تشکیل شده است که بطور مشخص نمی توان مرزبندی های معینی برای آن قایل شد. در واقع،همانطور که می دانید ما از همان ابتدا دعوت عام نمودیم و آگاهانه هیچگونه پیش داوری و مرزبندی با این یا آن طیف نکردیم، تنها معیار ما مخالفت با رژیم سرمایه داری حاکم بر ایران و مبارزه برای جامعه ای انسانی و خالی از ترور، اختناق، سانسور، اعدام و همه قید و بندها و عواملی که حیثیت و حقوق انسان ها را مخدوش و لگدمال می کند، است. البته هرکدام از ما معیارها و بینش خود را در این زمینه داریم و بر اساس آن نیز در بحثها و فعالیت های کانون شرکت می کنیم.

گزارشگران:
آیا این کانون رسانه ای مرکزی خواهد داشت؟
جابر کلیبی:
در کانون هنوز در این مورد بطور مشخص بحث نشده، اما بباور من، بدون تردید نیازهای مبارزه و پیشبرد اهداف کانون دست یابی به چنین ابزاری را ناگزیر می سازد. اینکه چنین ابزاری چه شکلی به خود خواهد گرفت، متمرکز یا غیر متمرکز، تعیین آن به عهده ی خود کانون خواهد بود. هدف ایجاد ابزاری عمومی با بردی وسیع است که از یکسو، اخبار و مسایل جنبش را بطور گسترده و همه جانبه انتشار دهد و باین ترتیب دیوار سانسور رژیم را بشکند و از دیگر سو، در مقابل سیاست رسانه های کشورهای امپریالیستی که بر اساس منافع خویش اخبار و گزارش های معینی را انتخاب و پخش می کنند و باین ترتیب می خواهند آلترناتیوهای خود را در تحولات سیاسی و اجتماعی ایران جابیاندازند(نقشی که رادیو بی بی سی در جریان قیام بازی کرد) ، بدیلی ایجاد گردد. طبعاً، انجام چنین پروژه مهمی از عهده کانون به تنهایی برنمی آید و نیاز به پشتوانه وسیعتری دارد، منباب نمونه می توان ابزاری با شرکت کانون ها، سازمان ها و نهادهای سیاسی، اجتماعی و دموکراتیک ایجاد کرد و از آن به عنوان وسیله ای برای هماهنگی اخبار و مسایل جنبش استفاده نمود.

گزارشگران:
با توجه به شباهت اسمی کانون با کانون نویسندگان آیا واکنشی را از فعالین و اعضا کانون نویسندگان مشاهده کرده اید؟
جابر کلیبی:
تاکنون واکنش مشخص و رسمی از جانب کانون نویسندگان و اعضای آن بدستمان نرسیده و انتظار دیگری هم نداشتیم، زیرا در عین حال که همواره تاکید کرده ایم که ما نه تنها در مقابل هیچ کانون و سازمانی قرار نداریم بلکه مراد ما از ایجاد "کانون روزنامه نگاران و نویسندگان برای آزادی" دقیقاً توسعه مبارزه در جهتی است که همه کانون ها، انجمن ها و سازمان های مدافع دموکراسی، آزادی و رهایی دنبال می کنند. بنا بر این هیچ انسان آزاده ای نمی تواند از ایجاد کانون خوشحال نباشد و این تنها رژیم و عوامل آن هستند که از توسعه مبارزه برای آزادی به هراس می افتند. منباب نمونه ما خوشحال خواهیم شد چنانچه به همین نام وعنوان کانون ما، در ایران و در هرجای دیگر دنیا، افرادی خود را سازماندهی کنند و خود مستقلاً به مبارزه علیه سانسور و در جهت کسب آزادی که طبعاً وجود رژیم مانع اصلی رسیدن به آنهاست، بپردازند. هرچه نهادهای مبارزاتی علیه رژیم بیشتر باشند، این به سود مبارزه عمومی علیه جمهوری اسلامی است. وظیفه ما کوشش برای همسو و هماهنگ کردن نهادهایی است که در این راه فعالیت می کنند.
گزارشگران:
مکانیزم انتخابات هیئت هماهنگی و تصمیم گیری ها در کانون چگونه است؟
جابر کلیبی:
روابط درونی کانون بر اساس دموکراسی مستقیم است و همه چیز آن توسط اعضاء انجام می گیرد. با تاکید بر خرد جمعی، آگاهانه از تمرکز قدرت و ایجاد ارگانهای "رهبری کننده" که در عمل بوروکراتیزه شده و ابزاری برای اعمال سلُطه اقلیتی علیه اکثریت می گردد، خودداری شده و هیئت هماهنگی که ارگان فعال کانون است، تنها وظیفه اش هماهنگ کردن فعالیت هاست. کانون در حقیقت خودگردان است و از سلسله مراتب هیرارشیک و اولویت ارگانها در مقابل اعضاء پیروی نمی کند بلکه هر فردی در کانون از حقوق مساوی برخوردار است. تصمیم گیری ها، برنامه ها و سیاست آن توسط افراد، در جلسات عمومی از طریق بحث و اقناع انجام میگیرد. این البته روند ساده ای نیست ولی دارای ارزش اجتماعی برای پیشبرد مبارزه و حفظ دست آوردهای آن می باشد. هرچه بیشتر، تعیین سرنوشت کانون به دست افراد تشکیل دهنده اش بیافتد، به همان نسبت دوام و قوام آن افزونتر خواهد بود.

گزارشگران:
نقش زنان در پیشبرد تاکنونی امور کانون و در آینده چگونه ارزیابی میکنید؟
جابر کلیبی:
گرچه موقعیت زنان و نقش عملی آنها در ایجاد و سپس پیشبرد امور مربوط به تکوین کانون از اهمیت ویژه ای برخوردار است، با این همه ظرفیت قابل توجه ضد مرد سالاری کانون، شرکت وسیعتر و همه جانبه تر زنان را ایجاب می کند. هماکنون در واقع بار عمده ی سازماندهی به عهده ی زنانی است که عضو فعال کانون می باشند. ما آزادی زنان را از قید و بندهای موجود بخش مهمی از روند آزادی جامعه می دانیم و بر این واقعیت آگاهیم که همه نظام های ضد مردمی، قبل از همه، بر سرکوب زنان استواراند. از این رو هیچ حرکت دموکراتیک و آزادی خواهی بدون شرکت فعال زنان نه تنها امکان پیروزی ندارد بلکه اساساً دموکراتیک نیست.
گزارشگران:
آیا شرایطی برای عضویت و مشارکت در فعالیتهای کانون قائل خواهید شد.
جابر کلیبی:
کانون وسیله ایست برای مبارزه در راه آزادی و حقوق اجتماعی خبرنگاران، نویسندگان، هنرمندان، وبلاگ نویسان، مترجمان، اداره کنندگان سایت های خبری، هنری، فرهنگی، واجتماعی! مشارکت در فعالیت ها حد ومرز معینی ندارد اما شرایط عضویت پذیرش آیین نامه و اساسنامه کانون است.
گزارشگران:
پارامتر پراکندگی فعالین این کانون بلحاظ جغرافیائی چه دشواری هائی را در برابر کانون قرار خواهد داد و یا موجب کدام نقاط قوت خواهد شد؟
جابر کلیبی:
با توجه به امکانات تکنولوژیک، از قبیل اینترنت و ...، مشکلی در برقرای ارتباط و تنظیم فعالیت ها وجود ندارد. هر وقت نیاز به تشکیل جلسه باشد آن را براحتی از طریق پالتالک برگزار می کنیم. حُسن پراکندگی افراد در کشورها و قاره های مختلف این است که در مقیاس وسیعتری فعالیت ها می توانند سازمان دهی شوند.
گزارشگران:
واکنشها در اولین پالتالک این کانون که دهها فعال سیاسی و فرهنگی در آن شرکت جستند را در مجموع چگونه ارزیابی کردید؟
جابر کلیبی:
در سوال اول اشاره ای به شرکت فعالان سیاسی، رسانه ای و اجتماعی در اولین جلسه پالتالک شده است، در این جا می خواهم بر این نکته تاکید کنم که بحث و پیشنهادهای سازنده آنها به ما در تکوین کانون کمک بسیاری نموده است.

گزارشگران:
آیا شرکت در جلسات هیات هماهنگی کانون برای عموم آزاد است؟
جابر کلیبی:
طبق آیین نامه داخلی هیأت هماهنگی، شرکت در جلسات آن برای عموم آزاد است و ناظران، مشاوران و دعوت شده گان می توانند در بحث ها نیز شرکت کنند.

گزارشگران: با سپاس مجدد از شما آقای جابر کلیبی
جابر کلیبی : منهم از شما به خاطر کوشش هایتان در راه آزادی سپاسگزارم
www.gozareshgar.com