[دریافتی از آرمین - نوشته صالح كهندل] - برای عبدالرضا رجبينوشتن از تو و براي تو کار آساني نيست. دنبال کلمه اي بودم تا عظمت وجودت را توصيف کنم. هيچ کلمه اي يافت نمي شود تا عشقت به وطن، به آزادي وايمانت به صبح سپيد، که با طلوعش ديگرهيچ انساني به خاطر عقيده اش بازداشت نمي شود را توصيف کند.چه عاشقانه سرود رفتن را خواندي و دين مجاهد بودنت را ادا کردي، و چه شکوهمندانه نشان دادي که مجاهد بودن يعني "نه" گفتن به هر آنچه که مي خواهند به بندت کشند، به ظلم و جور و ستم. و چه جاودانه رفتن را بر گزيدي.چه بلند مرتبه و والا مقام بودي که چهار ديواري هاي نمور زندان ديگر نمي توانست تو را در خود بپذيرد. دژخيمان زندان فقط مي توانستند جسمت را بگيرند ولي روح سازش ناپذيرت همواره کنار ما خواهد بود و تحمل اين تاريک خانه را برايمان آسان خواهد کرد و قوت قلبمان خواهد بود براي ايستادن بر ارزش هايمان و راهت که همان راه هزاران هزار شهيد راه آزادي است, همواره رسالت و راهت پر رهرو است. و نبض ما در زندان با ياد و خاطره شما مي زند.
شنيدن خبر شهادتت بعد از تحمل 7 سال زندان وشکنجه برايمان سنگين بود، چرا که اين خلق رنج ديده و اين ميهن زخم دار بار ديگر در راه آزاديش بهترين فرزندش را از دست داد و ما بهترين همرزم و همسنگرمان، که وجودش اسطوره اي از مقاومت بود و مصداق مجاهد زيستن و مجاهد بودن را مفهوم بود .تنها تسکين دهنده قلبمان سخن آن بزرگوار است که در روزگار تاريک و پر اختناق آن زمان فرياد بر آورد که:” ما براي بيداري خلقمان چه چشم هايي را بايد از دست بدهيم.” و مي گفت که,” وقتي ديو تنوره مي کشد. وقتي دژخيم سر از پاي نمي شناسد. رمز ماندگاري و اعتلاي کلمه فداست.” که تو با فداي همه چيزت ، زندگي ات، خانواده ات، دختر 10 ساله ات که روز شماري مي کرد تا هر هفته به ملاقاتت بيايد عشقت به آرمان و به وطنت و به ازادي خلقت را اثبات کردي. بن بست جهل و حماقت و زبوني را شکستي و به اوج رسيدي.ايستادگي ات دژخيمان را به لرزه در افکند، جسم پر از زخم و ناتوان اما روح بزرگ و سرشار از زندگي و اميد و روشنايي ات تيري بود بر قلب تک تک ددمنشان اوين و رجايي شهر و زندان کرمانشاه درود بر تو که 29 ماه لخت مادرزاد و تني پر از زخم شکنجه، بدترين شرايط سلول انفرادي کرمانشاه را با روحي پرنشاط و پر اميد سپري کردي.درود بر تو باد که با تني که زخم هايش انعکاس قساوت، و سياهي دل شب پرستان ، يزيديان زمان است 7 سال بدترين زندانها را تحمل کردي و بر ظالمان سر فرود نياوردي.
روحت شاد باد که زيبا جاودانه شدي و با شهادتت روحي تازه بر جان مردگان بخشيدي و با خونت درخت آزادي را سيراب کردي.
به قول معلم بزرگوار و همفکرم( صمد بهرنگي)” مرگ در کمين است چه ما بخواهيم و چه نخواهيم به سراغمان خواهد آمد. ما هيچ وقت به جستجوي آن نمي رويم البته اگر روزي به سراغ ما بيايد زياد مهم نيست ،مهم اين است که مرگ يا زندگي ما چه تاثيري در زندگي ديگران داشته باشد” .هزاران درود بر تو باد که هم وجودت، و هم بودنت، حتي در زندانها و در تاريک خانه هاي اين رژيم پشت ميله هاي اهنين آنچنان تاثيري داشت که دشمنان آزادي و کوته فکران تاب تحمل وجودت را نداشتند، وهم شهادتت که براي رهايي و خوشبختي ديگران است.و مبارک باد چنين سعادتي بر تو، که نه چنين زندگي شرافتمندانه اي نصيب هر کسي مي شود و نه چنين شهادتي، که آخرين ارزشهاست. چه خوب آغاز کرده بودي وچه خوب تداوم دادي و به بهترين وجه به انجام رساندي
و اما روي سخنم به شما کوته فکران وزبونان حکومت که از همان سال هاي اول انقلاب در پي خاموش کردن فرياد آزاديخواهي ملت ايران بوديد و در اين راه از هيچ جنايتي کوتاهي نکرديد و داغ ننگ قتل هاي سال 67 بر پيشاني تان تا جاودان خواهد بود.
و اين که چگونه براي نابودي نسل آزاديخواه و مبارز اين ميهن چوبه هاي دار چيديد. شما که اکنون کوس رسوايي تان در تمام دنيا همه گير شده است و دست هاي خون آلودتان بر همه عيان گشته. شما که کباده ي اسلام بر دوش مي کشيد. به فرزند 10 ساله اقاي رجبي چه پاسخي خواهيد داد، که پدرش را به چه جرمي کشتيد؟ و به فرزندان ديگر مبارزان راه آزادي، که دستتان به خونشان آلوده است چه خواهيد گفت؟
”گيرم که پرواز را علامت ممنوع مي زنيد با جوجه هاي نشسته در آشيانه چه مي کنيد؟!!”
با خيال راحت بگويم که همانطور که نتوانستيد دهه 60 با کشتارهاي دسته جمعي و نسل کشي فرياد آزاديخواهي و دگر انديشي را خاموش کنيد و حتي با تحريف تاريخ هم نتوانستيد ارتباط نسل جديد را با نسل انقلاب را از بين ببريد با اين کشتارها در زندانها، و شکنجه ي آزادي خواهان هم نمي توانيد بقاي عمرتان را تضمين کنيد.
همين نسل جديد شيشه ظلمتان را بر سنگ خواهد کوبيد. روز مرگتان فرا خواهد رسيد . قانون لايتغير تکامل است انديشه کهنه و عقب مانده و پوسيده محکوم به نابودي است و شما که قوانين تان انسانها را به قرون وسطي و قهقرا مي کشاند زيرارابه تکامل له خواهيد شد.
درود بر ارواح طيبه که تسليم و سازش را بر نتابيدند و با شهادتشان انسان را در مسير تکامل قرار دادند .
روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد
آبان 87 صالح کهندل زندان رجايي شهر
