[خبرنامه امیرکبیر 6 بهمن 1387]
هفته های گذشته در حالی که مردم نوار غزه زیر آتش باران اسرائیل بودند، در ایران نیز جنگی پنهان در حال انجام بود. حامیان دولت در تمام این مدت نشریات مستقل، نهادهای مدنی و فعالین حقوق بشر را زیر آتش بار بی امان خود گرفته بودند. حامیان دولت یک به یک به سراغ نهادهای منتقد خود می رفتند و با زدن انگ صهیونیستی بودن آن ها را آماج حملات خود قرار می دادند. / متهم شماره یک: دفتر تحکیم وحدت؛ اولین گروهی که مورد همجمه حامیان دولت قرار گرفت دفتر تحکیم وحدت بود. دفتر تحکیم وحدت از مدت ها پیش موی دماغ دولت شده بود. در هر بار حضور احمدی نژاد در یکی از دانشگاه ها، این دفتر تحکیم بود که لیستی از سوالات خود، که حاوی پرسش های انتقادی از دولت بود، را در دست می گرفت و به آن دانشگاه می رفت و از احمدی نژاد پاسخگویی می خواست. کار تا بدان جا پیش رفت که شورای تامین استان به احمدی نژاد توصیه کرد امسال بازگشایی دانشگاه ها را به آقای معاون اول بسپارد تا رئیس جمهور از سیل انتقادات دانشجویان در امان باشد./ متهم شماره دو: روزنامه کارگزاران؛ دولت از روزنامه کارگزاران به علت وابستگی آن به برخی شخصیت های متنفذ و منتقد دولت و همچنین به علت مشی آن در نقد دولت همواره ناراضی بود. حامیان دولت به دنبال فرصتی بودند که به این روزنامه ضربه ای جبران ناپذیر وارد کنند./ متهم شماره سه: شیرین عبادی؛ پلمب دفتر کانون مدافعان حقوق بشر نشان داد که حامیان دولت به خاطر پیگیری بحث حقوق بشر در ایران از طرف این کانون و فعالیت های این نهاد در این راستا، که انتقادات زیادی را نسبت به نقض حقوق بشر توسط دولت مطرح می کرد، علیرغم هزینه های فراوانی که این اقدام برای حاکمیت به همراه داشت نشان داد که بغض این افراد نسبت به کانون مدافعان تا به کجاست./ متهم شماره چهار: حسین مرعشی و حزب کارگزاران سازندگی؛ این گردونه چرخید و چرخید تا بار دیگر نوبت به حزب کارگزاران سازندگی برسد. اگر چه روزنامه کارگزاران با تشری در کیهان به طرفه العینی توقیف شد و آبی بر عطش حامیان دولت ریخت، اما حزب کارگزاران را نیز نباید در این میانه بی نصیب گذاشت./ متهم شماره پنج: صداوسیما؛ صداوسیما نیز از انتقادات در این زمینه جان سالم به در نبرد./ متهمان شماره شش، هفت و هشت: روزنامه ایران، اعتمادملی و آفتاب یزد؛ صداوسیما نیز پاتک مناسب را در این زمینه به رسانه هایی چون ایرنا زد. بیست و سی روزنامه ایران و اعتمادملی را متهم کرد که «به اندازه کافی» تیترهای یک خود را به مسئله غزه اختصاص نداده اند.
